تسلیت ها گفته شد، بی محلی ها از سوی مسئولین دیده شد، حالا وقت آن رسیده که از این ماجرا پندی بگیریم:
جنگلها سرمایه های کل بشر هستند و ما اجازه نداریم با خود خواهی آنها را نابود کنیم.
منظور از ما دقیقاً مامردم هستیم نه مسئولین!
این ما مردم هستیم که چوب درخت بلوط 400 ساله را به عنوان زغال قلیان دود میکنیم.
این ما هستیم که بدون تحقیق (یا با علم) ویلای بنا شده روی جنگل تخریب شده را می خریم.
البته طبیعت نیز آرام نمی نشیند انتقام سختی از ما خواهد گرفت، سیل و بلایای بزرگتری در راه است!
در اروپا خریداران روی سبز بودن محصول حساس هستند و اگر محصول چوبی به محیط زیست آسیب بزند آن را خریداری نمی کنند.
نه اینکه آنها از جنس ارزان بدشان بیاید، نه آنها دوست ندارند با آن همه بارندگی دچار سیل بشوند.
اشنیز سالهاست که فقط از چوب جنگلهای تجدید پذیر کانادا استفاده می نماید.
هیچ وسوسه ای در بدترین شرایط مالی نیز باعث نشد که حتی یک سانتی متر از چوب جنگل های غارت شده ایران را خریداری و برای ساخت کابینت و درب و کمد از آن استفاده کنیم.
امروز اما با وجود اندوه فراوان برای هموطنان، نسبت به سایر فعالین صنعت چوب احساس گناه کمتری میکنیم و مصمم تر از همیشه به این راه ادامه می دهیم.
شما نیز در خریدهای خود با حساسیت از فروشنده مبدا متریال مصرفی را جویا شوید که چوب قاچاق نباشد، شک نداشته باشید که چوب جنگلهای تجدید پذیر شناسنامه و بارنامه و سایت معتبر دارد.
یادمان باشد هزینه تعمیر و بازسازی خرابی ها از جیب خود ما پرداخت خواهد شد.
در تمام دنیا دولت و دولتمردان هیچ وقت از سرمایه شخصی خرج نمی کنند و هزینه ها از مالیات و درآمدهای عمومی و همچنین گران شدن اجناس مثل (پیاز) از جیب ما و شما پرداخت می شوند. به همین سادگی!
نظرات